1890ko greban egondako langile baten iritzia Langile Mugimenduaren aurrean

Ni, 1890eko maiatzaren 12an hasi zen bizkaiko greba orokorrean egon nintzen langilea naiz. Mineralen eta burdinaren prezioek izugarri jaitsi ziren apiriletik aurrera. Osagai siderurgikoen eskaerak izugarri egin zuen behera eta ondorioz stocka pilatzen hasi zen. Greba izugarrizko ondorioak eragiten hasi zen eta giroa ez zen batere ona, beraz Gobernu Espainiarrak armada bidali zuen Bilbora. Armadak indarkeria erabiliz, guri, hau da, langileei eta enpresarioei baldintza jakin batzuk onarrarazi ziguten.Meatzarien bizi-baldintzak, 10 orduko lanaldia, enpresako ekonomiatik kanpo erosketak egiteko eskubidea, lan baldintzen hobekuntzak… Gauza horiek dira benetan aldarrikatu genituen gaiak. Hainbat dira grebara bultzatu gintuzten arrazoiak, besteak beste: geneuzkan prezioen igoerak, meategietako langileek nagusieen merkatueetan erosi behar izateak eta gure bizi eta lan baldintzak hain txarrak izateak hain zuzen ere. Gutxienez, baliabideak nahiko balantzatzea lortu genituen, hala nola, langile baldintza berriak jasotzea, 10 orduko lanaldia hobeto banatua izatea (11 ordu maiatza, ekaina, uztaila eta abuztuan eta 9 ordu azaroa eta abendua, besteetan 10). Gainera, nagusien merkatuetan erosteko beharra kendu ziguten.