HAUR LANGILEA LAN BALDINTZA TXARRETAN

Ni XIX.mendearen bukaeran bizi naiz, hain zuzen, 1897. urtean, langile mugimendu baten hasieran eta industria iraultzan. 15 urteko mutiko bat naiz, nire amarekin bakarrik bizi naiz, nire aita meategi batean lan egiten zuen,baina egun batean, meategia guztiz behera erori zen eta nire aita barruan harrapatu zuen.Horren ondorioz hil egin zen. Egunero burdin-faktoria modernoa Santa Ana de Bolueta, S.A. lan egiten dut, 5 txamponen truk. Goizero goizeko 6retan esnatzen naiz eta 7 retan barruan egon behar dut. Berandu iristen bagara gure dirutik kentzen digute dirua. 3 aldiz berandu iristen bagara, orduan kaleratzen gaituzte,eta orduan ezin izango dut nire amari lagundu.Nire ama egunero etxetik kanpo dago, lana hona eta hemen egiten, bakarrik ikusten dut gauero, ni etxera ailegatzen naizen bakoitzean.

Egunero guztiz nekatuta lokartzen naiz, baina hori ez da guztia, etsita nago eta iusi gabe, hurrengo egunean vueltatu egin behar naizelako.

Ez ditut oporrik, eta batzuetan ez dauzkat ordu librerik. Gazteetarikoak naizenez, nitaz aprobetatzen dira besteak eta batzuetan nire dirua lapurtzen didate. Horrela jarraituz gero urte batzuetara hil egingo naiz, nire ahaleginak gero eta txikiagoak baitira.Ezin dut horrela jarraitu, nire ama miresten dut, baiana baldintza hauek ezin ditut gehiago jasan.

Umeak lantegietan                                                      Ume batzuk manifestazioan