Emakumeon esplotazioa Industrializazioko lan munduan

Nire izena Francisca Gonzalez da eta nire bizi- eta lan-baldintzak…. Eskasak baino eskasagoak dira. Industria iraultza hasi denetik lehen baino askoz bizi baldintza okerragoak ditut. Ni emakume langile bat naiz eta nire bizi- eta lan baldintzak zabalduko ditut.

Betidanik umetzat hartu gaituzte emakumeei eta etxekolanak egitea zen gure rol nagusia. Ezkondu behar ginen, ama izan behar ginen, zaintzailea izan behar ginen… Eta ezin genuen lanik egin, hori ez zelako gure rola, guk gizon baten dependienteak izan behar ginen, eta gara. Baina industria iraultzatik posibilitatea daukagu, ehungintzan lan egin dezakegu edota ehungintzarekin erlazioa duen lanetan lan egin dezakegu. Gure gizonen soldata konplementatzeko balio duen lana egiten dugu,.

Han, lantegietan, umeekin lan egiten dugu, eta explotatuta gaude. Gizonen lanaldi berberak ditugu, baina noski, nabaria den diskriminazio bat sufritzen, izan ere, gure soldata gizonen soldataren erdia da soilik. Egunero kontratatutako umeak, bost urtetik aurrera, hiltzen dira, lan baldintza kaxkarrak ditugulako, makinak txarto daude eta oso prekarioak dira. Gure soldatak hain baxuak direnez, bakarrik gizon baten soldatarekin elkartzen bizi ahal dezakegu. Ez daukagu independienteak izateko aukerarik, diru falta izugarria daukagulako. Hau gutxi balitz bezala, gure egoera esandako askoz latzagoa da, egunero ditugun  balditza kaxkarretan, 10-14 ordu lan egin ostean, etxera joatean, etxeko lanak egin behar ditugulako. Umeak zaindu, janaria prestatu, etxea garbitu, harrikoa egin, arropa garbitu eta horrelakoak egin behar ditugu. Lo egiteko denbora gutxi eta berriz lanera joan.