LANGILEOK, HAS DEZAGUN IRAULTZA

     Azken urteotan euskal lurraldeetan izandako industrializazioak, klase sozial berri bat sortu du: langileria. Fabrika berri asko daude eta jabe boteretxuek haien dirua ekoizteko behar duten eskulana langileek betetzen dute ia-ia haien bizia bidean galduz. Seguruenik entzunda daukazue pertsona horiek sufritu behar dituzten bizi-baldintza kaskarrak, edo zuzenean, bizi izan dituzue. Horrela ez bada, lasai egon, hementxe daude: 12 ordu baino gehiagoko lanorduak izaten dituzte, lan-giro arriskutsuetan lan egiten dute eta zigor mordoa jasotzen dute edozein huskeriagatik. Gainera, lanetik kanpo ere bizitza gogorra dute, soldata xumeak ordaintzen baitizkiete eta barrakoi ilunetan bizitzeko baino ez zaie iristen, higine oso gutxirekin.

     Aldi berean, eta kontrako puntura begira, jabeek denetarik dute, etxe politak, egunero aldatzeko arropa adina eta janari asko. Baina argi izan behar dugu, hori guztia, guri esker lortu dutela. Gure lan indarrak haiei dirua ematen die eta ordainean guri ez digute ezta beharrezkoa ematen, produktu bezala erabiltzen gaituzte. Orduan, gu geuk ez badugu ezer esaten, nork esango du? Inork ere ez. Langilon mugimendua beharrezkoa dugu gure biziraupenerako. Gu gehiago gara eta zarata egiten badugu, gauza handiak lor ditzakegu. Ikusi zenuten bada, 1890ko greba orokorrari esker lortu genuena, gertakari hori eredutzat izan behar dugu etorkizunerako. Greba, manifestazio, kontzentrazio eta kexen bitartez lortu genezake gure egoera hobetzea eta hatzamar bat ere ez mugitzen ez duten haien aberastasuna gure artean banatzea. Beraz, badakizue, has gaitezen antolatzen, bide bakarra baita!

Facundo Perezagua